Shuqaiq IWPP 1060 Project- Ang kabayo ng Kabalyerong pangdisyerto 2

Pumasok ang surgeon nagusap sila sa salitang arabic lumabas ang surgeon at tumungo ng ER, may dinampot na instrumento at pinabitbit sa nurse ang isang basyong garapon at maliit na host, pagkatapos agad bumalik at pumunta sa tagiliran ng pasyente at tila may kinakapa at sinisilip sa kaliwang parte ng tagiliran nito, kinuha ang scalpel na kinuha niya sa ER at habang nakahanda ang maliit na host na nakaumang sa isang garapon. Pinababa sa akin ang paa at inilagay sa high fowler position ang pasyente, pagkatapos niyon ay agad binutas ng doktor ang baga ng pasyente (Thoracentesis) at dumaloy ang napakaraming dugo, wow dami talagang dugo na halos mangalahati ang isang galon. Ang pasyente ay gumalaw at humagod ng hangin na para bang nasa ilalim ng tubig at agad pumaibabaw upang huminga. Napangiti ang lahat ng nasa X-ray room mga doktor, nurses, at X-ray technician"alhamdulillah" sila ay nagpapasalamat at nagpupuri sa Dios. Alhamdulillah, Masha'Allah ang mataimtim ko panalangin at nagpasalamat din ako sa aking partner na si St. Raphael sa kanyang pag gabay. Pagkatapos kuhanan ng X-ray at basahin ng pathologist ang film agad kami inimpormahan na kailangan dalhin ang pasyente sa isang malaking hospital sapagkat may roon daw bleeder o internal hemorrhage sa kanyang baga at anuman oras ay puwedeng maubusan ng dugo ang pasyente agad kong pinahanda ang aming ambulansya para sa medical transfer. Mula sa Al Darb district hospital papuntang King Fahad General Hospital ay may 2-3 oras na biyahe kaya mapapasabak nanaman ang aking kabayo sa takbuhan kailangan kunin lang namin ng kulang 2 oras ang biyahe tutal express way naman ang aming dadaanan. Kaya pagkayari maisampa ang pasyente sa ambulansya ay agad pinatunog ni Jhun ang sirena at full blast lahat ng ilaw na animoy may mobile disco sa daan at agad ito pinatakbo, Nagpaiwan si Nrs. Vic para icoordinate sa base ang nangyari at ihanda ang mga blood donor spagkat tiyak pagkayari namin gamitin ang dugo sa blood bank ng King Fahad General Hospital ito ay aming papalitan. Madilim na at mga alas 10 na ng gabi ng kami ay umalis at ang aming nadadaanan streetlight ay halos malayo ang bawat pagitan nito, panaka naka ang mga sasakyan sa highway. Ang pasyente ay tila kalmado at nagdadasal, tiningnan ko ang kalangitan hmmmp bakit kaya walang bituwin makita dito sa Saudi tanging buwan lang ang madalas makita? kaya't kung walang buwan ay halos napaka dilim sa palagid, ito marahil ang dahilan na paggamit ng arabo ng  sobrang dami ng ilaw sa paligid isang halimbawa nito ay ang mga halogen lamp sa daanan. Naalala ko tuloy ng ako ay umuwi sa pinas at nanibago sa aking pagmamaneho dahil sa napaka hina ng ilaw ng fluorescent lamp sa mga poste sa daan at kung mahinahina ang headlight mo sa gabi ay baka makadisgrasya ka o di kaya'y ikaw ang madisgrasya. Naputol ang aking pagmumunimuni ng tinawag ako ng aking pasyente, "Nurse

mamatay ba ako?" hmmmp tiningnan ko siya at kinuwento ko ang lahat ng nangyari sa kanya sa X-ray room at napangisi siya at sinabing "di ko pa oras, binigyan pa ako ng Dios ng isa pang pagkakataon" sinabi ko sa kanya na huwag siya matakot at isipin niya lagi ang kanyang magina sa pinas na naghihintay sa kanyang pagbalik at binalikan ko siya ng tanong "ano brod bibiguin mo ba magina mo ha?" "Hindi" ang kanyang tugon, palaban ang pasyente at matatapos ang magdamag na malalampasan din niya ang pagsubok at naniniwala ako nasa tabi namin ang aking tagapagbantay na anghel na si St. Raphael. Sige pahinga ka at magipon ng lakas dahil di pa tapos ang laban. Alas 11:30 na ng gabi ng kami ay nakarating sa emergency room ng King Fahad General Hospital na halos ilang kilometro lang ang layo sa nagaganap na labanan ng mga Saudi Forces at grupong rebelde ng Yemen sa border. Iniabot ko ang medical indorsement na di ko maintindihan dahil sa puro bulati ang sulat. Kinuha ang medical insurance ng pasyente sa akin ng arabang receptionist at agad nila dinala ang pasyente sa Operating room kasama ang mga pinay nurse na umaalalay sa stretcher. Nagpasalamat si Rick sa amin dalawa ni Jhun at ngumiti habang tinutulak ng attendant ang stretcher patungong OR. Inaya ko si Jhun na magkape muna habang pinapalamig ang kabayo ng kabalyerong pangdisyerto (ambulansya).

Makalipas ang anim na buwan...

Si Rick pagkatapos makarecover sa kanyang sakit ay agad pinauwi ng kumpanya (medical repatriation) dahil sa kanyang kondisyon, siya at ang kanyang mag-ina ay magkasama ngayun sa kanyang probinsya (Batangas).

Si Jhun naman pagkatapos ng kanyang kontrata bilang driver ng ambulansya ay nag final exit upang makasama niya ang kanyang mga anak at alagaan nalamang ito habang ang kanyang asawa ay nagtratrabaho din sa ibang bansa.

Ang petisyon ni Nurse Vic for citizenship ay naaprubahan na at ngayun ay kasalukuyan siyang nagtratrabaho sa Amerika kasama ang kanyang magulang at mga kapatid. Di parin nagaasawa dahil ang status niya ay laging complicated chickboy ba! puwede sa chick puwede sa boy he he he...

 



INDEPENDENT WATER AND POWER PLANT PROJECT 1060 SHUQAIQ JIZAN KSA





Natapos ang sigalot sa border ng Saudi at Yemen na ilan kilometro lang ang layo nito sa aming project site. Nawala na din ang mga pumuputok sa kalangitan dulot ng super zonic Jet fighter ng Saudi. Ang project namin na Independent Water and Power Plan dito sa Shuqaiq Jizan Kingdom of Saudi Arabia ay natapos sa loob ng 4 na taon (tingnan ang larawan sa itaas ang planta ay made of pinoy kaya matibay) sa pamamagitan ng mahigit sa tatlong libong kalalakihan oversea filipino worker o OFW ng ARCC Construction Co.Ltd. Isang pinoy worker na tubong Baguio city ang nagbuwis ng buhay habang nasa kalagitnaan ng construction, may kaso na halos maputulan at naputulan ng daliri, nabulagan ng isang mata dahil sa nasundot ng alambre, na bypass, mga muntik na mastroke, nabalian ng buto at daan daan insidente ng pagkasugat sa trabaho. Ang kuwento ni Rick ay isang tipikal na pagsasalarawan o halimbawa ng mga  kalagayan ng pinoy dito sa gitnang silangan. Marami ang nagkakasakit dahil sa sobrang stress sa trabaho dahil ang mga pinoy dito kung magtrabaho ay sobra sa 8 oras araw araw at kadalasan wala pang day off dahil sa may hinahabol na prodoksiyon. Siguro kung hindi lang mahal ang mga gastusin sa pinas eh hindi sana magtyatyaga ang pinoy skillworker na magover time o di kaya'y kung meron lang talaga na regular na mapapasukan na trabaho ang mga construction worker kahit maliit ang sahod basta kasama ang magina ay baka hindi sila nakikipagsapalaran dito sa Saudi. Ngunit may magagawa pa ba ang gobyerno sa pinoy para mabigyan ng disenteng matitirhan at sapat na makakain sa hapag kainan ang maralitang pamilya eh panay corruption at di pa nasiyahan tinaasan pa ang tax revenue sa pamamagitan ng EVAT, kanino pa ba babawiin ng mga negosyante ang dagdag na buwis sa kanilang produkto kundi kay kawawang Juan Dela Cruz na puro nalang kahig at isang tuka. Kung titingnan ang kasalukuyan ekonomiya ng bansa halos gobyerno din ang nagbibigay dahilan upang mangibang bansa ang libo libong pinoy ika nga sila ang pangunahin home-breaker.

Isa pang dahilan ng pagkakasakit ng pinoy oversea worker ay ang araw araw na kinakain halimbawa ang pagkain ng baka at manok mula agahan, pananghalian, at gabi sa messhall. Hindi katakataka na marami may sakit sa puso tulad ng altaprisyon, bato sa kidney, rayuma, bato sa apdo, at iba pa ang nararanasan ng mga OFW. Marami na ako nasaksihan na mga OFW na nagkasakit at pinauwi, iba ay namatay na at ang iba ay nagpapagamot parin at halos ang kinita sa pagaabroad ay naubos at si Bagong bayani (OFW) ay nabaon na sa utang. 

Gayun paman ako at ng aking puting kabayo (ambulansya) ay nakaantabay lamang at handa tumugon sa oras ng pangangailangan.

D2 lang me! bye :P